۱۱ دي ۱۳۹۳، ۲۳:۲۱ پ
سلام خدمت همه ی عزیزان یه متن کنکوری زیبا تو یکی از سایتا دیدم گفتم حیفه براتون نذارمش تو انجمن امیدوارم به دردتون بخوره
مطمعن باش اونی که بهت هدف درکنار سختی داده وقتی شوق تورو برای پیروز شدن دربرابرخستگی راه رسیدن به اهدافت ببینه دستتو محکم تر میگیره..به تواناییات ایمـــــان داشته باش..دوستم نبینم خودتو دست کم بگیری..تو باید به همه نشون بدی لایق بهترینهایی..مثل پرنده ای باش که روی یه شاخه سست اوازمیخونه گرچه شاخه میلرزه اما پرنده نمیترسه چون به پروازش ایمــان داره..پروازت را بـــــاورکن
یادت باشه تو طوفانهای زندگی همیشه لبخند کلید بهترینهاست..میدونی چیه اگه میدونسی فکرت چه قدرتی داره دیگه هیچ وقت به چیزای منفی فکرنمیکردی وبهشون اجازه نمیدادی نزدیکت بشن..بیا باهم این داستان بخونیم…
“دختر کوچکی هر روز پیاده به مدرسه می‌رفت و بر می‌گشت. با اینکه آن روز صبح هوا زیاد خوب نبود و آسمان نیز ابری بود، دختر بچه طبق معمولِ همیشه، پیاده بسوی مدرسه راه افتاد.
بعد از ظهر که شد، هوا رو به وخامت گذاشت و طوفان و رعد و برق شدیدی درگرفت. مادر کودک که نگران شده بود مبادا دخترش در راه بازگشت از طوفان بترسد یا اینکه رعد و برق بلایی بر سر او بیاورد، تصمیم گرفت که با اتومبیل بدنبال دخترش برود.
با شنیدن صدای رعد و دیدن برقی که آسمان را مانند خنجری درید، با عجله سوار ماشینش شدو به طرف مدرسه دخترش حرکت کرد.
اواسط راه، ناگهان چشمش به دخترش افتاد که مثل همیشه پیاده به طرف منزل در حرکت بود، ولی با هر برقی که در آسمان زده میشد ، او می‌ایستاد ، به آسمان نگاه می‌کرد و لبخند می زد و این کار با هر دفعه رعد و برق تکرار میشد.
مادرمتعجب شد وسریع خود را به دخترش رساند، شیشه پنجره را پایین کشید و از او پرسید: چکار میکنی؟ چرا همینطور بین راه می ایستی؟
دخترک پاسخ داد: خدا داره از من عکس میگیره میخام هر دفعه صورتم قشنگتربنظربرسه.”
کنکور مثه یه رعدوبرق توی زندگیت میمونه که فقط باید دربرابرش لبخند بزنی وخودتو بهترین نشون بدی..بیا همینجا به هم یه قول بدیم..قول بدیم نذاریم هیچی جز ++++ها بهمون راه پیداکنن..این دست توست..دست خود خودت
اگه بین راه خسته شدی اگه دلت گرفت یه لحظه تصورشو کن روزی که نتیجه ها زدن واون روز خودتو به همه اثبات میکنی..تصورشو کن یه روز بعد از همه این سختیای راه چشماتو باز میکنی میبینی به اون چیزایی که برای خودت تو ذهنت چیده بودی رسیدی..به همون هدفهای نابت که بقیه میگفتن نمیتونی..سال دیگه این موقع ها وارد یه دنیای بزرگترشدی..ببین چقد لذت بخشه..صندلی کلاسای اون دانشگاهی که هدف توست داره انتظارتو میکشه..اصلا ارزششو داره خستگی رو به خودت راه بدی؟؟به صندلی فکرکن که روش نشستی وداری به همه دلهره ها ونگرانیهای قبلش میخندی..شیرینی این پیروزی همه خستگیها رو از وجودت حذف میکنه..
یادته وقتی بچه بودی تازه میخواستی راه بیوفتی چقد زمین خوردی تا بهش رسیدی،انقد خم شدی تا تونستی روی پاهات وایسی،اون موقع بود همه واست دست میزدن وتو غرق شوق میشدی..برای بلندشدن باید خم بشی،اگه یه وقتی مشکلات وسختیای راه تورو خم کرد بدون اونجا اولِ وایسادنه..وایسادنت برای رسیدن به ارزوهای مقدست..
یه گیاه کوچیک رو نگاه کن،دیدی چجوری از زیرسنگها وخاکها خودشو بیرون میکشه حتی بعضی وقتا آسفالتا وسیمانها رو هم میشکنه وسر بلند میکنه..توهم مثه اون ریشه ات رو که همون امید وهدفته محکم کنی وسختیای راهش رو نبینی بدون سربــــلند میشوی..
تو زندگی همیشه سعی کن به دوتا چیز دل ببندی:اول ،رسیدن به اونچه که میخواهی..دوم،لذت بردن از اونچه بدست میاری
یادت باشه اگه رسیدی به یه در بزرگ که یه قفل بزرگترهم بهش بود،نتــرس وناامیدنشو چون اگه قراربود اون در هیچ وقت باز نشه حتما به جاش دیوار بود..کنکور تو دوست خوبم مثل یه در میمونه که همیشه به راحتی وبا بهترین نتیجه میشه از پسش براومد وازش رد شد..بخدا کنکور خیلی اسونه خیلی بیشتراز اونکه فکرشو کنی..چیزی که سختش کرده ذهن ودید ماست..
مطمعن باش اونی که بهت هدف درکنار سختی داده وقتی شوق تورو برای پیروز شدن دربرابرخستگی راه رسیدن به اهدافت ببینه دستتو محکم تر میگیره..به تواناییات ایمـــــان داشته باش..دوستم نبینم خودتو دست کم بگیری..تو باید به همه نشون بدی لایق بهترینهایی..مثل پرنده ای باش که روی یه شاخه سست اوازمیخونه گرچه شاخه میلرزه اما پرنده نمیترسه چون به پروازش ایمــان داره..پروازت را بـــــاورکن
یادت باشه تو طوفانهای زندگی همیشه لبخند کلید بهترینهاست..میدونی چیه اگه میدونسی فکرت چه قدرتی داره دیگه هیچ وقت به چیزای منفی فکرنمیکردی وبهشون اجازه نمیدادی نزدیکت بشن..بیا باهم این داستان بخونیم…
“دختر کوچکی هر روز پیاده به مدرسه می‌رفت و بر می‌گشت. با اینکه آن روز صبح هوا زیاد خوب نبود و آسمان نیز ابری بود، دختر بچه طبق معمولِ همیشه، پیاده بسوی مدرسه راه افتاد.
بعد از ظهر که شد، هوا رو به وخامت گذاشت و طوفان و رعد و برق شدیدی درگرفت. مادر کودک که نگران شده بود مبادا دخترش در راه بازگشت از طوفان بترسد یا اینکه رعد و برق بلایی بر سر او بیاورد، تصمیم گرفت که با اتومبیل بدنبال دخترش برود.
با شنیدن صدای رعد و دیدن برقی که آسمان را مانند خنجری درید، با عجله سوار ماشینش شدو به طرف مدرسه دخترش حرکت کرد.
اواسط راه، ناگهان چشمش به دخترش افتاد که مثل همیشه پیاده به طرف منزل در حرکت بود، ولی با هر برقی که در آسمان زده میشد ، او می‌ایستاد ، به آسمان نگاه می‌کرد و لبخند می زد و این کار با هر دفعه رعد و برق تکرار میشد.
مادرمتعجب شد وسریع خود را به دخترش رساند، شیشه پنجره را پایین کشید و از او پرسید: چکار میکنی؟ چرا همینطور بین راه می ایستی؟
دخترک پاسخ داد: خدا داره از من عکس میگیره میخام هر دفعه صورتم قشنگتربنظربرسه.”
کنکور مثه یه رعدوبرق توی زندگیت میمونه که فقط باید دربرابرش لبخند بزنی وخودتو بهترین نشون بدی..بیا همینجا به هم یه قول بدیم..قول بدیم نذاریم هیچی جز ++++ها بهمون راه پیداکنن..این دست توست..دست خود خودت
اگه بین راه خسته شدی اگه دلت گرفت یه لحظه تصورشو کن روزی که نتیجه ها زدن واون روز خودتو به همه اثبات میکنی..تصورشو کن یه روز بعد از همه این سختیای راه چشماتو باز میکنی میبینی به اون چیزایی که برای خودت تو ذهنت چیده بودی رسیدی..به همون هدفهای نابت که بقیه میگفتن نمیتونی..سال دیگه این موقع ها وارد یه دنیای بزرگترشدی..ببین چقد لذت بخشه..صندلی کلاسای اون دانشگاهی که هدف توست داره انتظارتو میکشه..اصلا ارزششو داره خستگی رو به خودت راه بدی؟؟به صندلی فکرکن که روش نشستی وداری به همه دلهره ها ونگرانیهای قبلش میخندی..شیرینی این پیروزی همه خستگیها رو از وجودت حذف میکنه..
یادته وقتی بچه بودی تازه میخواستی راه بیوفتی چقد زمین خوردی تا بهش رسیدی،انقد خم شدی تا تونستی روی پاهات وایسی،اون موقع بود همه واست دست میزدن وتو غرق شوق میشدی..برای بلندشدن باید خم بشی،اگه یه وقتی مشکلات وسختیای راه تورو خم کرد بدون اونجا اولِ وایسادنه..وایسادنت برای رسیدن به ارزوهای مقدست..
یه گیاه کوچیک رو نگاه کن،دیدی چجوری از زیرسنگها وخاکها خودشو بیرون میکشه حتی بعضی وقتا آسفالتا وسیمانها رو هم میشکنه وسر بلند میکنه..توهم مثه اون ریشه ات رو که همون امید وهدفته محکم کنی وسختیای راهش رو نبینی بدون سربــــلند میشوی..
تو زندگی همیشه سعی کن به دوتا چیز دل ببندی:اول ،رسیدن به اونچه که میخواهی..دوم،لذت بردن از اونچه بدست میاری
یادت باشه اگه رسیدی به یه در بزرگ که یه قفل بزرگترهم بهش بود،نتــرس وناامیدنشو چون اگه قراربود اون در هیچ وقت باز نشه حتما به جاش دیوار بود..کنکور تو دوست خوبم مثل یه در میمونه که همیشه به راحتی وبا بهترین نتیجه میشه از پسش براومد وازش رد شد..بخدا کنکور خیلی اسونه خیلی بیشتراز اونکه فکرشو کنی..چیزی که سختش کرده ذهن ودید ماست..
آرامش چیست؟ نگاه به گذشته وشکرخدا، نگاه به آینده واعتمادبه خدا، نگاه به اطراف وجستجوی خدا!
